شبم باز مثل قبل تاریک شد با رفتنت

زندگی دیکته ای نیست که آن را به ماخواهند گفت … زندگی انشایی است که تنها باید خودمان بنگاریم ؛ زندگی می چرخد، چه برای آنکه میـــخندد،چه برای آنکه میــگرید زندگی دوختن شادیهاست زندگانی هنر هم نفسی با غم هاست زندگانی هنر هم سفری با رنج است زندگانی یافتن روزنه در تاریکی است … شبم باز مثل قبل تاریک شد با رفتنت...

اگر چه هم‌قدم گردباد می‌گردم دمی نرفته ز یادم که کمتر از گردم چرا ز سینه من دود آه سرنزند که کوهی از غم و آتشفشانی از دردم نه پرخروش! که من، آبشار یخ‌زده‌ام نه پرغرور! که آتشفشان دلسردم فریب خورده عقلم، شکست خورده عشق من از که شکوه کنم؟ چون به خود'>خود ستم کردم همیشه جای شکایت ز خلق بسیار است ولی برای تو از خود شکایت آوردم شبم باز مثل قبل تاریک شد با رفتنت...